Mensen zoals jij en ik
Weet u het nog? ‘Mensen zoals jij en ik’ was een Nederlandse televisieserie rondom Kees Brusse, onder regie van Rob Herzet en uitgezonden door de AVRO tussen 1981 en 1985. In deze periode was het een succesvolle tv-serie.
De tweeëndertig korte verhalen zijn geschreven door Herbert Reinecker en werden meestal als drieluik uitgezonden in één uitzending.
In elke aflevering bracht Brusse een ander personage tot leven; van een verstokte vrijgezel tot een goedmoedige inbreker en van een klantgerichte trambestuurder tot een arrogante directeur. Met zijn bijzondere stemgeluid, zijn natuurlijke manier van acteren en zijn timing wist deze rasverteller de kijkers in het hart te raken. Ook omdat de verhalen uit het leven gegrepen waren en opvielen door hun positieve lading en bijzondere afloop. Ik herinner mij nog zeer zijn personage van de postbode in de aflevering ‘brief van een onbekende’ waarin hij een eenzame dame verrast met brieven en voor wie hij verzwijgt dat hij steeds zelf de briefschrijver is.
Het thema van deze populaire tv-serie herkende ik in een recent boek van de schrijver Sander Kollaard: ‘Uit het leven van een hond’. De auteur kruipt in het personage Henk van Doorn, ic-verpleegkundige – in tijden van corona niets minder dan een held, maar hier eerder een antiheld, 56 jaar oud. Een relatief gezonde man van middelbare leeftijd, woonachtig in Weesp, kinderloos en gescheiden, tevreden werknemer en eigenaar van hond Schurk. Kollaard beschrijft één dag uit het leven van Henk, beginnend met zijn ontwaken en eindigend met zijn inslapen. Het grootste deel van de roman bestaat uit beschrijvingen van alledaagse handelingen.
Opzienbarend is het allemaal niet, het is een ‘klein’ boek, maar ook een groot boek, omdat zo’n alledaags leven helemaal niet zo gewoon is, als je er maar goed naar kijkt. Wat is de waarde van een mens? Hoe kun je het goede doen en je verstand op de juiste manier gebruiken? Waarin schuilen de sprankeltjes van geluk?
Henk weet van kleine dingen te genieten en straalt in alles uit dat je van het leven maar moet maken wat er binnen je mogelijkheden ligt. Hij gaat niet echt gebukt onder alles wat hem overkomen is.
Deze nuchterheid van Henk kom ik ook tegen tijdens mijn huisbezoeken: ‘Het is wat het is en je moet er maar het beste van maken en bij de dag leven.’
Maar, wordt er dan bij gezegd: ‘je leert wel anders naar het leven en de waarde van alles kijken’.
Onder de indruk ben ik dan ook van hoe velen nuchter en dapper en soms ook wijs met hun zorgen omgaan...
Een prachtig boek over de lust tot leven, dwars door alle narigheid heen.
De roman liet zich goed lezen binnen het jaarthema van de PKN ‘Het goede leven’: ‘Het is niet eten en drinken dat ons in leven houdt, maar levenslust, de morele overtuiging dat het de moeite waard is, dat er waarheid en schoonheid ligt in het leven zelf, altijd en overal, maar dat het aan ons is om dat op te zoeken, te delven, als gelukszoekers, in de beste betekenis van dat woord...’
De kerk kan ons woorden aanreiken voor die zoektocht. Vanuit het geloof kun je zeggen dat het goede leven ook alles met God te maken heeft. Hij maakt het leven goed. Niet in de zin van succesvol of moreel beter, maar je leven met alle vreugde en verdriet – wordt in een ander kader gezet. Het licht van God valt over jouw leven.
Soms dient het goede leven zich zomaar aan in ons alledaagse...: go(e)d!
ds. Hanneke Diermanse