Symbiose

Als ik wat later op de avond thuiskom, moet ik hink- stap - sprong bij mijn voordeur zien te komen om ze te ontwijken. 's Morgens getuigen slijmerige strepen op de ramen en aangevreten groen in de tuin van de weke rubberachtige bezoekers. Slakken.
Honderden van deze naakte wezens doen zich tegoed aan het groen in onze tuin.
lk ga op zoek naar een methode om ze uit te roeien. Maar hoe. Ze laten verdrinken in een schoteltje met bier, gif strooien, ze in een bakje verzamelen en in de vriezer stoppen?
Het klinkt niet als een symbiose tussen mens en natuur die in balans is.

Slakken stonden in de christelijke middeleeuwen symbool voor twee doodzonden: wellust en traagheid. Wellust vanwege hun voortplantingsdrift.Traagheid vanwege hun luiheid.
Op verschillende christelijke schilderingen met de afbeelding van Maria is de slak terug te vinden. Een voorbeeld is 'De Annunciatie van Francesco del Cossa' (1470). Als Maria van de engel te horen krijgt dat zij zwanger is, onbevlekt ontvangen, staat er duidelijk een slak bij afgebeeld. Dit omdat men in die tijd niet wist hoe slakken zich vermenigvuldigden, of zij man, vrouw of 'het' waren. Maria was als zwangere maagd eveneens omgeven met vragen.
Slakken zijn tweeslachtig en hoeven daardoor niet ver te zoeken naar een geschikte partner. Als ik de rondkruipende slakken in mijn tuin 's morgens vernietig zijn er alweer vele, in wellust verwekte, nakomelingen hun buik aan het vol eten.

lk las een column van iemand die zijn hele tuin had leeggehaald met het idee 'als er niets te eten is komen er ook geen slakken.' De lege tuin vuIde zich spontaan met allerlei aangewaaide zaden van wilde bloemen. En wat bleek? Slakken houden niet van bloemen. Ze woelden nog wel de grond los door er in rond te kruipen en met hun uitwerpselen, van het eten van rottende bladeren, bemestten ze de grond.
Misschien kunnen we ons als mens, als christenen, als geloofsgemeenschap ook leeg maken en openstaan voor de zaden die de wind, de Geest, ons brengt. Het laten gebeuren dat er een mooie kleurrijke tuin ontstaat. Een tuin waarin de slakken nog wel de grond omwoelen en bemesten, maar niet de ideeën en initiatieven opeten voordat ze de kans hebben gehad tot wasdom te komen.

Een slak kan niet achteruit, alleen voorwaarts kruipen. Met een snelheid van 3 meter per uur gaat 'het' op zijn doel af. Maar ook de slak bereikte uiteindelijk 'de ark.'
Het symbool voor traagheid zouden we kunnen zien als een vraag om rustig aan te doen en na te denken over welk spoor wij willen achterlaten als mens, als geloofsgemeenschap.

Een symbiotische groet,

Rosa van der Tang