Eeuwigheidszondag

Eeuwigheidszondag is de laatste zondag van het kerkelijk jaar en tevens de zondag voordat de adventstijd begint. In de Dorpskerk gedenken we tijdens de kerkdienst op deze zondag alle gemeenteleden die in het afgelopen kerkelijk jaar zijn overleden. Er zijn ook gemeenten die de overledenen herdenken tijdens Allerzielen (2 november).

Eeuwigheidszondag komt uit de lutherse traditie van de 19e eeuw, die een alternatief vond voor de rooms-katholieke traditie van Allerzielen. In de calvinistische traditie in Nederland noemde men de zondag Eeuwigheidszondag. Deze benaming paste beter bij het karakter van deze zondag: een dag die geen afsluiting is, maar juist onderstreept dat de tijd en de kerk doorgaan. Naast Eeuwigheidszondag bestaan overigens ook de benamingen Gedachteniszondag en Zondag Voleinding.

In de gedachtenisdienst op Eeuwigheidszondag branden er in onze kerk kaarsen voor de mensen die wij moeten missen, de namen die ons dierbaar zijn, én er wordt een kaars aangestoken voor wie ongenoemd bleef. Daarmee creëren we warmte voor wie niet door mensen gemist wordt, maar wiens naam door God gekend wordt. Daarmee zetten we wie wel gemist wordt, maar geen werkelijkheid werd en geen naam kreeg, in het licht. In het huis van God mogen we rouwen om wie er niet is en toch zo’n grote rol in ons leven speelt.

Wij mogen erop vertrouwen dat wij ons het goede dat wij deelden mogen blijven herinneren, dat dat ons blijvend troost en inspireert!